Vandaag was het dan zover! Kay en ik zijn eindelijk naar Saba geweest! Gisteren zijn we eerst met G naar Simpson bay gelift om alles te regelen voor de trip, dat liften was alleen helaas niet zo'n succes aangezien ik natuurlijk niet kon vragen of ik voorin mocht zitten en ik achterin echt hartstikke misselijk werd

Eenmaal in Simpson bay zijn we, nadat we alles hadden geregeld, nog even lekker aan het strand gaan liggen. Op een luchtbedje in de zee dobberen of onder de schaduw van een palmboom is echt een prima medicijn tegen misselijkheid dus die was al gauw weer over waarna we nog een heerlijke pizza hebben gegeten aan het strand

Na een redelijk korte nacht, aangezien we om 8 uur bij de boot moesten zijn, zijn we vertrokken naar Saba. De boot ging erg snel en de golven waren behoorlijk hoog maar gelukkig had ik een pleister achter mijn oor wat volgens de apotheekster echt ‘HET' medicijn is tegen reisziekte. Daar aangekomen keken we onze ogen uit! Saba is echt onbeschrijfelijk mooi en doet zijn naam dan ook zeker eer aan, namelijk: ‘onspoiled queen'. We hebben ons door een taxi naar de vulkaan laten brengen waar eigenlijk heel het eiland uit bestaat. Eromheen zijn 4 dorpjes gebouwd met niet meer dan ongeveer 20 huisjes per dorpje. Je kunt je dus wel voorstellen dat het toerisme daar niet zo groot is en de natuur daardoor extra goed naar voren komt.

Vol goede moed begonnen we aan een trap waarna we het hoogste puntje van het koninkrijk der Nederlanden zouden gaan bereiken. Beide hadden we er geen idee van wat ons te wachten stond en dat was misschien maar goed ook! De treden werden steeds steiler die soms wel 1 meter hoog waren. Ook moesten we na een bepaalde kruising, om echt bij ‘het' punt te komen, een flink stuk door de modder omhoog. Gelukkig hadden we beide geen goede schoenen aan want je zakt echt tot aan je enkels in de modder. We hebben ontzettend gelachen omdat we steeds bijna uitgleden, en Kay ook een keer echt uitgleed. Vlak voor dat we er waren moesten ook nog tegen rotsen omhoog klimmen die misschien wel 2 m hoog waren! Eerst wilde ik niet omdat het zo eng was maar als je eenmaal zover bent gekomen moet je ook verder toch? Nou het was zeker de moeite waard! Je kijkt over heel het eiland heen en zoals ik al zei is dat dus onbeschrijfelijk mooi! Samen hebben we op die top, had ik al gezegd dat 't het hoogste puntje van het koninkrijk der Nederlanden was, een appeltje gegeten. Super trots als we waren dat we dit alleen en zonder gids hadden bereikt zijn we de tocht naar beneden gaan wagen, wat ook echt niet gemakkelijk was. Beneden hebben we in een ontzettend knus restaurantje een heerlijk broodje gegeten en helemaal voldaan van de tocht die we hadden gemaakt zijn we weer terug naar de boot gegaan.

De terugweg was helaas iets heftiger mede dankzij de pleister die door al het zweet los was gelaten. De golven waren ontzettend hoog en we stuiterde echt terug naar Sint Maarten.

Dat was het avontuur wel weer! De rest van de week heb ik lekker gewerkt en vanaf maandag is Henrie er weer dus ik ben benieuwd. Vrijdag zijn we natuurlijk ook weer op stap gegaan wat wederom heel gezellig was!

Helaas pap, nog steeds geen knappe Antillianen gespot..

Liefs uit Sint Maarten