Al een tijdje niks meer van me laten horen wat mede komt door het gebrek aan olie op dit eiland. Op de een of andere manier is Sint Maarten niet op kerstverlichting voorbereid en valt de stroom dus geregeld uit wat bij ons herinneringen aan Omar oproept omdat we weer met zaklantaarns moeten koken en dus ook geen internet hebben

. Nu even stroom én internet dus maar gauw van de gelegenheid gebruik maken om al mijn reilen en zeilen op dit nog steeds
of meestal zonnige maar onbetrouwbare eiland.

Ik maak het nog goed hoor, ondanks dat ik vorige week afscheid moest nemen van Lotte, waarvoor Nadine en ik overigens ook het nodige hadden geregeld, we hadden een heuze verassingsdag georganiseerd waarbij we haar meenamen naar een spa, waar we een heerlijke massage kregen en lekker hebben gerelaxed aan het zwembad van één van de sjiekste hotels van Sint Maarten! Als afsluiting van haar op één na laatste dag hier had iedereen zich verzamelt bij Taloula Mango´s, één van onze favoriete restaurantjes hier, waar de sterretjes waren aangestoken en de tapas klaar stond toen ik samen met Lotte binnen kwam.
Een hardstikke leuke dag waarna we haar vorige week zondag met pijn in ons hart uitzwaaide op het vliegveld. Hierdoor moest ik helaas ook afscheid nemen van onze geliefde auto Guus die ik samen met Rob en Lotte deelde, natuurlijk vernoemd naar Guus Meeuwis omdat we alledrie uit Tillytown komen. Gelukkig heb ik nog veel contact met Lotte en zie ik haar binnenkort weer want ja, ik kom ook alweer bijna naar huis!

Het volgende wat op het programma stond was kerst. Die begon goed want met Nadine, Ralf, G, Kay en Millie (onze huisbazin, of in ieder geval de moeder ervan..) zijn we om 05.00 uur opgestaan om richting de kerk te gaan voor een heuze ochtend dienst. Niets is hier zoals in Nederland dus ook niet de kerk! We hebben uit volle borst meegezongen, geklapt, gebid nouja precies zoals je ideën van een Antilliaanse kerk zijn, zo is het hier, inclusief gospelkoor.
Prem, mijn huisgenoot die als kok heeft gewerkt en die ons al eerder heeft voorzien van heerlijke mosselen, had een 4gangen keuze menu samengesteld wat echt heerlijk was! Hij heeft er 2 dagen voor moeten koken maar dat was zeker de moeite waard! We hebben van 20.00 tot 01.00 gegeten en gingen dan ook voldaan weer ons bed in! De volgende dag niet veel uitgespookt maar ´s avonds lekker met bijna heel de groep uit eten geweest bij Soprano´s waar ik al eerder was geweest met als afsluiter de pianobar en dat vonden we zo'n succes dat we er gisteren weer zijn geweest!

Overdag doen we weinig bij gebrek aan stroom. Toch vonden Nadine en ik het zonde om onze dag zomaar voorbij te laten gaan dus besloten we vandaag op avontuur te gaan. Eerst hebben we een overlevingspakket samengesteld, dit bestond uit: Een deken (om te picknicken of gewoon voor als we het koud zouden krijgen), een lange broek en trui, redbul, water, chips,
chocola, rode wijn, een zaklamp, pen en papier, een boek, 2 fototoestellen, een afstandbediening (je weet nooit waar het goed voor is ) en natuurlijk 3 lippenbalsems.
In een rugzak gepakt en vertrokken. Het idee was dat we bij iedere splitsing een muntje op zouden gooien en kijken waar we uit zouden komen. Geen idee waar we zijn geweest maar iig midden in de ghetto en de middle of nowhere.. Op een bepaald punt was het rechtdoor of de berg op, die berg zag er heel eng en stijl uit maar het muntje zei de berg op zelf na 2x gooien dus we moesten er aan geloven. We waren nog geen 2 meter op die berg of de uitlaat viel onder de auto vandaan. Nou is dat hier niet zo gek en was het al eerder gebeurt, ook zat hij vast met een ijzerdraadje waardoor het misschien voorspelbaar was dat het zou gaan gebeuren op een bepaald punt maar toch, we waren best een beetje van slag. Om even ons hoofd leeg te maken besloten we de auto midden op de berg te laten staan en gewoon maar even verderop te gaan picknicken. Na een paar glazen wijn ziet de wereld er een stuk rooskleuriger uit toch?
Dat was ook zo dus met een beetje geklungel hebben we het voor elkaar gekregen om die uitlaat weer terug in het ijzerdraadje te schuiven (was dat waar we ons zo druk over maakte??). Anyway wij weer door gereden maar na 100 meter viel de uitlaat weer onder de auto vandaan. Jeetje, wat doen wij toch verkeerd? Het ijzerdraadje bleek gesprongen. Gelukkig werden deze twee wanhopige meisjes gered door een vriendelijke man die ons hielp aan een nieuw ijzerdraadje en hem er zelfs voor ons onder heeft bevestigd. Langzaamaan maar richting Rama gereden want we hadden ons avontuur wel weer gehad. Vanavond zijn we nog naar de film geweest en morgen moet iedereen weer werken, behalve ik want bij mij is het kantoor 2 weken gesloten!
Ik geniet nog even van mijn vakantie, volgende week moet ik er weer tegenaan. Voor 2,5 week en dan.....

Voor degenedie mij post heeft gestuurd, sorry ik heb echt nog niks ontvangen, zal wel aan
de Antilliaanse postbodes liggen ofzo, ik wacht geduldig af en laat het jullie weten als het zover is!

Iedereen een fijne jaarwiseeling!